Fotoseries

Hieronder vind je een overzicht van alle fotoseries.

Bij Analina in de Alvarado-vallei

Twee heerlijke dagen bij deze ontzettend gastvrije familie, een plek om in het achterhoofd te houden voor de nazomer of herfst¡

De reis richting het oneindige

Op 16 september ging het vertrek gepaard met een zware aardbeving, een gebeurtenis waarvan de paradysfugel meerdere keren zich had afgevraagd of ze er debet aan had gehad. Had het uitvliegen dan zoveel impact veroorzaakt dat de grond was begonnen te trillen? En fin, de reis die alvorens al de titel had: reis zonder (eind)bestemming is één geweest om niet te vergeten. Een prachtige opeenvolging van intense momenten, soms echter ook minder euforische, maar dat was eigenlijk maar bijzaak, het onderweg zijn maakte alles goed, het overstemde alles. Gelukkig is de paradysfugel mentaal een goed getrainde vogel met veel relativeringskunst. Bovendien is ze een vereenzelviging van de natuur, wat haar contact met haar innerlijke op dat soort momenten in stand houdt. En gelukkig voor haar en voor de rest van de wereld is het fijn te weten dat de natuur altijd en overal aanwezig is zodat we kunnen genezen. Deze lente-reis bracht haar naar de rotsen van Cachagua, de daken van La Serena en op de top bij het 3e milennium-kruis van Coquimbo. Een kort uitstapje naar de bloeiende woestijn was eveneens onvergetelijk. Morgen, 20 oktober vliegt de paradysfugel weer terug naar de oude dame, dit keer van korte duur want over twee weken wijst het kompas opnieuw in Noordelijke richting¡

5- daagse reis IV región Coquimbo

Opeens was het moment dan daar, weer op reis, eens kijken hoe het alweer was¡ Tent mee, matjes, slaapzak en dat soort dingen. Het recept: om 5 uur bij de bushalte in Con-con en vanaf daar liften richting het noorden en het lot laten besluiten waar te overnachten. En zo ging het, we kwamen uiteindelijk terecht in Cachagua waar we enorm warm en hartelijk werden ontvangen. We kregen een kamer in een huisje toegewezen nadat we gegeten hadden. Het was als een soort welkom, een ontvangt met alles erop en eraan¡ Een glaasje wijn, chocolade, brood met gebakken ei en een kop thee. We keken elkaar en lachten, ja dit soort momenten van pure spontaniteit en hartelijkheid hadden we zo gemist. De volgende dag na het middageten door om Los Vilos te bereiken, waar we drie dagen heerlijk in-op een tuincamping hebben vertoefd. Op maandag hadden we snel een lift naar Pichidangui, een pittoresk dorpje waar we een heerlijke dag hadden en enorm genoten hebben van de mooie kleine boulevard. Dinsdag hebben we uren gewacht op een lift die ons uiteindelijk naar Limache bracht, waar we de bus terugpakten richting Valparaiso.......Welkom chaos, welkom mensen, welkom lawaai, oei kon de reis niet nog wat langer duren?¡

Portales

Het einde van Valparaiso en het begin van Viña del Mar zeggen sommigen. Maar voor mij is Portales , Portales. Strand, visrestauntjes, de visafslag, en wat kleine kiosken, het is een soort poort, een knooppunt van natuur met de lijnen van de stad, een portaal. Ik hou van Portales en als er rust nodig is of stilte, of omdat ik Valparaiso niet van binnen moet bekijken maar van buitenaf, dan ben ik er te vinden. Het geluid van de golven , de pier met de vissers, soms een zeeleeuw die langszwemt of enkele pelikanen die overvliegen. Soms veel wind, andere dagen bewolkt, frisjes of zonnig, en altijd is er wel een verassing¡ Een begin van het vastleggen van Portales.........

Een wandeling door Valparaiso

En nog steeds ben ik helemaal verliefd op Valparaiso, hier is het altijd thuis. Mijn liefde voor haar is onvoorwaardelijk en ik kan gewoonweg niet mijn buik vol van haar hebben want ze is een parel. Onvergelijkbaar en uniek in haar soort, een stralende zon¡ Voor mij is ze de perfecte afspiegeling van de natuur en van de kosmos, ze is een universum, een regenboog spectrum van kleuren. Ze geeft me energie, inspriratie en een glimlach. Een oeroude, een diepgewortelde die vele tijden en culturen overstijgd. Ik dans met haar, ik wandel door haar bos en bezoek haar stranden. Ik beklim haar vele heuvels en aanschouw haar, alleen maar dat........aanschouwen... Dan voel ik weer die verbondenheid, het allen een zijn met alles, met het eeuwige.... (Her)Ken je dat gevoel dat verder gaat dan het gewone beeld?..... Dat gevoel probeer ik vast te leggen en dat zoek ik in elk beeld. Ben je benieuwd? Vlieg dan mee met de Paradysfugel¡¡

Hostal Casa Kreyenberg

Op dit adres vertoef ik momenteel alweer een jaar. Na de terugkomst van het fietsavontuur door de woestijn vorig jaar juni, kwam ik weer terug op het oude nest. Voor de aanvang van de reis had ik ook al enkele weken bij Lucia gewoond.

Wandelen in Parque Nacional La Campana - V región - Chile

Het werd weer eens tijd om de natuur op te zoeken. Valparaiso is leuk en rustig maar het blijft een stad. Het Parque Nacional La Campana ligt op anderhalf uur rijden van Valparaiso bij het plaatsje Olmué. Het is een heerlijke streek en ik geniet er altijd intens van wanneer ik daar weer eens de lucht mag opsnuiven. De geur van Eucalyptus in combinatie met de stilte is geweldig¡

De Magische Karavaan - Paradysfugel met Circo Marionetas

La Caravana Mágica is de naam van het project waarin de Paradysfugel haar krachten heeft verbonden met het marionetten circus van Rodrigo Diaz Martinez. Een tocht op de fiets door de derde regio van Chili - La región de Atacama. Meer dan 400 km hebben we afgelegd, van Caldera, langs de kust naar Puerto Viejo, Copiapó, terug naar de kust Barranquilla, Caleta Pajonales, Carrizal Bajo tot aan Huasco. Daarna zijn de we rivier el Rio Huasco het binnenland in gevolgd tot aan Vallenar. Daar liep onze reis ten einde

Valparaiso

Iedereen die me een beetje kent, weet wel dat ik verliefd ben op Valparaiso. Voor sommigen is het moeilijk om door de chaos en de troep de schoonheid van deze stad te ontdekken. Nee, het is niet zo netjes opgeruimd als het Nederlandse straatbeeld en niet alle gebouwen zijn zo goed onderhouden. Maar het heeft een liefde in zich die zich op een andere manier uit. Een liefde die je soms niet kunt zien maar wel kunt voelen. Wanneer je door een straatje loopt met allerlei verschillende kleuren huizen en opeens een fris vleugje zeewind je neus treft.....Een andere manier van kijken is nodig, of misschien alleen een andere bril opzetten. Stilstaan, ogen dicht, luisteren en voelen....Geluk is overal, als je het maar wilt aanschouwen...