Komt dat zien, komt dat zien de paradysfugel is weer terug¡¡ Terug van weggeweest en wat brengt ze lekkere frisse vleugen van de wind met zich mee waarin de lentezonnestralen zich mee verbonden hebben¡ Een nieuwe herrijzenis, terug van verre of eigenlijk toch niet?

Het was meer een innerlijke (zoek)tocht, een meditatie, een reis door het lichaam, de herontdekking van de stem en daarmee tevens het zangrepetoir. De veren moesten gerangschikt worden want men had het kompas omgedraaid en dát heeft de paradijsvogel lang bezig gehouden. Ze zag lange tijd niet in hoe deze puzzel op te lossen..... Maanden vlogen voorbij, soms werd er op bepaald vlak een beetje vooruitgang geboekt maar het bleven maar losse eilanden. Totdat op een dag ze eens opkeek tijdens een van haar overpeinzingen. Het was alsof haar ogen werden aangetrokken om in een bepaalde richting te kijken. Ze volgde haar blik en ze kwam tot de ontdekking dat ze recht in de ogen van het boeddhabeeld keek........ Boeddha, de verpersoonlijking van de oosterse wijsheid de geschriften die haar zo aanspreken, oude inheemse beschavingen die al eeuwen de universele wetten hadden weten te ontrafelen.

Opeens werd ze verrast door een vrolijk briesje dat helemaal alleenstaand haar veren streelde en die haar starende blik verbrak. Deze autonome vleugjes die geen deel van de wind uitmaken maar onafhankelijk opereren, brachten de paradijsvogel in opperste staat van concentratie. Even geen gedenk meer, maar voelen, luisteren naar de stilte want deze zachte vlagen zijn die de boodschappen of codes overbrengen..... Ze fluisterde: het oosten in het westen implementeren..... Wie fluisterde er eigenlijk? Vroeg de paradijsvogel zich af. Was ze het zelf geweest of herhaalde ze de woorden wat ze had opgevangen?¡

Het oosten in het westen implementeren, dat was de oplossing, dat was het ontbrekende puzzelstukje wat alles herenigde¡.De boel omdraaien, de dingen eens van de andere kant bekijken. We zijn dan weer uitgekomen bij de wereld op z'n kop of de omgekeerde wereld. De cirkel is rond en of je nu linksom gaat of rechtsom, je komt er via beide kanten.

Echter was het nodig om deze puzzel op te lossen alvorens weer uit te vliegen. Nu de paradijsvogel weet dat het oosten in het westen ligt en het westen in het oosten, kan ze weer overweg met haar kompas, ze kan er weer op vertrouwen want ze heeft eindelijk de gebruiksaanwijzing ontrafeld.

Het is tijd om het kraaiennest hier in mijn piratenstad, want zo kun je gerust deze parel noemen, weer tijdelijk te verlaten. Een dik jaar bijna aaneengesloten na de reis van de magische karavaan in de Atacama regio was ik hier te vinden en is deze vogel ijverig geweest. Het netwerk is onder andere uitgebreid, alsmede de tonen, de kleuren en de vormen. Dit is een warm nest om altijd naar terug te keren, hier wordt mijn schip altijd verwelkomd alvorens ik al ben begonnen met het anker uitgooien.

Deze vogel heeft haar testvlucht inmiddels met vlag en wimpel volbracht. Afgelopen augustus was het eindelijk zover. De vuurdoop, een begin van een nieuw tijdperk, het tijdperk van onderweg zijn. Bepakt en bezakt richting het noorden voor een aantal dagen, het was adembenemend natuurlijk. Puurheid ten top en dit medicijn heeft veel teweeg gebracht, het smaakte naar meer, het is verslavend. En dat komt allemaal door het reisvirus¡

Uitvliegen, de verdere kusten en kunsten verkennen, naar drogere oorden. Vastleggen, aanschouwen, fotograferen, schrijven, mediteren, zonsondergangen bekijken, mensen leren kennen, verhalen aanhoren, inheemse culturen en tradities opsnuiven, hand- en voetmassages geven onderweg, een vleugje reiki, een groet brengen aan de bergen, vuur maken, de immense sterrenhemel aanschouwen, arm in arm met de stilte lopen, de vogels horen fluiten. Dat staat voor de deur en voor de paradijsvogel gaat de tijd soms niet snel genoeg. Nog anderhalve week wachten en dan is het zover, dan begint de reis zonder retourticket. Valparaiso laat de parareisvogel achter haar, ze vliegt richting het noorden, naar Los Vilos, Illapel, Salamanca, La Serena, Coquimbo om te eindigen in Valle del Elqui – Elqui vallei.... Alleen bij de naam Elqui voelt deze vogel zich al prettig en alles in haar tedere lijfje zegt dat deze vallei bijzonder magisch is.

We zullen zien wat het universum in petto heeft en ik kan alleen maar zeggen: Ik ben er helemaal klaar voor¡¡¡¡